Παρασκευή 3 Ιουλίου 2009

Ανθρωποι μοναχοι...

Ανθρωποι παντου τριγυρω...Ξεχυμενοι στους δρομους,στα καταστηματα,στα κεντρα διασκεδασης.Τοσοι πολλοι κι ομως τοσο μονοι...Κυκλοφορουν κι αναζητουν την ευτυχια.Ψαχνουν να βρουν εκεινο που ονομαζουμε "το αλλο μας μισο"...Κι ομως μεσα τους νιωθουν τοσο μονοι.
Ισως γιατι ειχαν καποτε βρει αυτο που ζητουσαν και το αφησαν να φυγει...
Ισως γιατι ειναι πολυ κοντα τους και δεν το βλεπουν...
Ισως γιατι το εχουν και δεν το εκτιμουν...
Ισως γιατι απλα κουραστηκαν ν'αναζητουν...
Ποσο δυσκολο ειναι αληθεια να βρεις,ν'αναγνωρισεις μα και να κρατησεις το αλλο σου μισο?Και ποση αναγκη εχουμε ολοι μας,αντρες και γυναικες,απο την ευρεση αυτου?
Να διωξουμε επιτελους αυτη την εσωτερικη μοναξια...Να ολοκληρωθουμε...
Να παψουμε να ειμαστε ανθρωποι μοναχοι...

Απο τις συζητησεις με την Ελλη

2 σχόλια:

  1. Καλή Αντάμωση...
    Να προσέχεις κουκλίτσα μου...

    Μόνοι είμαστε πάντα! Μόνοι πορευόμαστε και οι άνθρωποι που βρίσκονται στο δρόμο μας είναι σταθμοί ανάπαυλας...

    φιλώ σε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γλυκό κορίτσι,
    με το όμορφο κείμενο,επιτρεψέ μου, με αγάπη να σου πω, ότι 35 χρόνια το αναλύουμε,ήμασταν νέοι, γεράσαμε και άκρη δεν βγάλαμε!
    Να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή