Παρασκευή 3 Ιουλίου 2009

Ανθρωποι μοναχοι...

Ανθρωποι παντου τριγυρω...Ξεχυμενοι στους δρομους,στα καταστηματα,στα κεντρα διασκεδασης.Τοσοι πολλοι κι ομως τοσο μονοι...Κυκλοφορουν κι αναζητουν την ευτυχια.Ψαχνουν να βρουν εκεινο που ονομαζουμε "το αλλο μας μισο"...Κι ομως μεσα τους νιωθουν τοσο μονοι.
Ισως γιατι ειχαν καποτε βρει αυτο που ζητουσαν και το αφησαν να φυγει...
Ισως γιατι ειναι πολυ κοντα τους και δεν το βλεπουν...
Ισως γιατι το εχουν και δεν το εκτιμουν...
Ισως γιατι απλα κουραστηκαν ν'αναζητουν...
Ποσο δυσκολο ειναι αληθεια να βρεις,ν'αναγνωρισεις μα και να κρατησεις το αλλο σου μισο?Και ποση αναγκη εχουμε ολοι μας,αντρες και γυναικες,απο την ευρεση αυτου?
Να διωξουμε επιτελους αυτη την εσωτερικη μοναξια...Να ολοκληρωθουμε...
Να παψουμε να ειμαστε ανθρωποι μοναχοι...

Απο τις συζητησεις με την Ελλη

Δευτέρα 1 Ιουνίου 2009

Ενα μεγαλο ευχαριστω...

Αφορμη γι'αυτο το κειμενο σταθηκε ενας ανθρωπος που συναντησαμε με μια φιλη μου στο δρομο..Ηταν ενας αγνωστος..Δεν τον ξεραμε αλλα δεν θα ξεχασουμε ποτε το προσωπο του!!
Θα μπορουσε να ρωτησει κανεις "Μα γιατι??Τι το ιδιαιτερο ειχε ενας αγνωστος στο δρομο??"
Αυτος ο ανθρωπος λοιπον οταν μας αντικρυσε μας χαμογελασε και με φωνη δυνατη ειπε¨"Κοριτσια ειστε πολυ ομορφες και οι δυο!!"
Οχι,δεν εγραψα αυτο το κειμενο για να παινευτω ουτε για να παινεψω τη φιλη μου..Γιατι στ'αληθεια δεν ηταν τα λογια του που μ'ενθουσιασαν αλλα ο τροπος που τα ειπε!!
Μας χαρισε ενα πλατυ χαμογελο,μας κοιταξε στα ματια(και μονο εκει!) μας ειπε τα καλα του λογια και με γοργο βημα περασε...
Η αληθεια ειναι οτι στην αρχη βλεποντας τον να ερχεται προς το μερος μας και να μας κοιταζει χαμογελωντας,σαστισα..
Βλεπετε εχουμε φτασει σε σημειο να γινομαστε καχυποπτοι ακομη και με το χαμογελο ενος ανθρωπου!!Υπαρχουν βεβαια πολλοι λογοι και γι'αυτο αλλα ειναι ενα αλλο θεμα..
Σαν μας προσπερασε ομως ο κυριος αυτος χωρις να ζητησει κατι,χωρις να πει κατι προσβλητικο οπως γινεται συνηθως στο δρομο,εμεινα αφωνη..!!
Γυρισα πισω για να τον δω να φευγει με ζωηρο βηματισμο...
Περπατουσε γρηγορα μα οχι βιαστικα..Περπατουσε με ενθουσιασμο..Ζουσε στ'αληθεια!!!
Τοτε χαμογελασα και φωναξα "Ευχαριστουμε πολυ!!!"
Δεν ξερω αν με ακουσε...μακαρι να με ακουσε...Γατι στ'αληθεια τον ευχαριστω!!!
Εκεινη τη μερα μ'εκανε να καταλαβω πραγματικα ποσο ομορφο ειναι να κοιτας στα ματια τον συνανθρωπο σου και να του χαμογελας με την ψυχη σου!!!

* Αφιερωμενο στον ανθρωπο με το γλυκο και ανθρωπινο χαμογελο μαζι με ενα μεγαλο ευχαριστω!!!

Κυριακή 31 Μαΐου 2009

Συγνωμη....

Αραγε ποσες φορες εχουμε πληγωσει ανθρωπους που μας αγαπουν?????
Αμετρητες θα μπορουσε κανεις να πει...Δεν ξερω!Δεν μπορω ισως και να τις μετρησω..Το μονο που μπορω να πω ειναι..συγνωμη...
Ναι,σε σενα μιλαω...Απο σενα ζηταω μια ειλικρινη συγνωμη..
Απο σενα που τοσο πολυ σε πληγωσα..Συγνωμη!!!
Θα μπορουσα να σου πω αμετρητες..εκατομμυρια φορες συγνωμη...
Θα μπορουσα να σου πω οτι εκανα πραγματικα,πολλα λαθη..μα μετανιωσα για ολα..Για οτιδηποτε σε στεναχωρησε,σε πληγωσε,σε σκοτωσε...Για οτιδηποτε...
Για το δακρυ που σου προκαλεσα ενω εσυ μου χαριζες χαμογελο...
Για τον πονο που σου εδωσα ενω εσυ μου χαριζες χαρα...
Για την αδιαφορια που σου εδειξα ενω εσυ μου χαριζες αγαπη..
Για ολα αυτα και για τοσα αλλα που μονο εσυ μπορεις να πεις..
Συγνωμη..!!Και σ'ευχαριστω για ολα αυτα που εδωσες και δεν πηρες τιποτα..
Σ'ευχαριστω για την υπομονη σου,την τρυφεροτητα σου,το ενδιαφερον σου και πανω απ'ολα για την αγαπη σου!!!
Και για ολα τ'αλλα...Συγνωμη..
Σ'εσενα φιλε,αδελφε,γονιε..
Σ'εσενα αγνωστε...
Σ'εσενα που τοσο πολυ σε πληγωσα
και
Σ'εσενα που ποτε δεν βρηκα το θαρρος
να πω...ΣΥΓΝΩΜΗ..

Παρασκευή 29 Μαΐου 2009

"Εφυγες νωρις.."

...Ηταν ενα ομορφο βραδι του Σεπτεμβρη...
Γινοταν μια μεγαλη συναυλια εκει ψηλα στο καστρο..
Ηταν μια μαγικη βραδια!!!!
Ησουν κι εσυ εκει κι ειχες μια υπεροχη μορφη...ειχες τη μορφη ενος αστεριου,
ενος υπερλαμπρου αστρου...!!
"Εφυγες νωρις.." τραγουδουσε η αοιδος οταν εστρεψα το βλεμμα μου εκει ψηλα για να σε δω...
Σε κοιταξα,σιγοτραγουδησα και στο αφιερωσα...
Εφυγες νωρις...Πολυ νωρις...

Τετάρτη 27 Μαΐου 2009

Μοναξια...

Μοναξια...Δεν σε θελω κι ομως εισαι μια καλη μου φιλη...
Εισαι παντα εδω οταν κλεισω την πορτα πισω μου και μου κανεις παρεα...
Μπορω να σου μιλησω,ναι μπορω να σου πω τα παντα και ναι,μπορεις να μ'ακουσεις..!!
Μα μονο αν ειμαστε οι δυο μας...Αυτη η κουβεντα αφορα μονο εμας...Μια κουβεντα μεταξυ δυο φιλων..Δυο πολυ καλων φιλων...
Ειμαστε φιλες απο χρονια ισως κι απο παντα...
Γιατι παντα θυμαμαι να εισαι εκει...Εκανα παντα παρεα με τη μοναξια μου...
Καποτε σε μισησα,σε μισησα πολυ,ισως και να σε μισω ακομα...Γιατι παντα ησουν εκει,ακομα κι οταν δεν σε ηθελα...
Ειχα κι αλλους φιλους και φιλες,μα εσυ ησουν παντα εκει...
Παντα διπλα μου!!!
Πολλοι φιλοι και φιλες εφυγαν απο κοντα μου,ισως να τους εδιωξα κι εγω...Δεν ξερω...
Το μονο που ξερω ειναι..οτι εσυ..δεν εφυγες ποτε..ακομη κι οταν προσπαθησα να σε διωξω!!!

Τρίτη 26 Μαΐου 2009

Ονειρα...

...Σκοταδι..Ολα γυρω ειναι σκοτεινα...
Παντου πλημμυριζει το σκοταδι...
Ακομη και στο μικρο αυτο δωματιο...
Αυτο το δωματιο που στεγαζει το σωμα μου...
Μα..μονο αυτο...Δεν μπορει να στεγασει τιποτε αλλο.
Ουτε την ψυχη μου,ουτε την καρδια μου ουτε και τα συναισθηματα που νιωθω...
Ποσο μαλλον να στεγασει τα ονειρα μου...
Πως θα μπορουσε αλλωστε???Ειναι τοσο σκοτεινο...
Και τα δικα μου ονειρα εχουν χρωμα...!!!Κι οχι μονο ενα...πολλα!!!
Εχουν το εντονο κοκκινο χρωμα,το χρωμα του παθους...
του παθους για τη ζωη!!!
Εχουν το ομορφο πρασινο χρωμα,εκεινο της ελπιδας...της ελπιδας για ενα καλυτερο και πιο ομορφο μελλον!!!
Εχουν και το ολολευκο χρωμα,εκεινο το χρωμα της...αγνοτητας και της αληθινης ανιδιοτελους αγαπης!!!
Μα για δες...το δωματιο αλλαξε χρωμα...
Καπου εκει στο παραθυρο,απο μια χαραμαδα,μπαινει λιγο φως..μια μικρη αχτιδα φωτος...
Ειναι τοσο μικρη μα σχηματιζει μια τοσο ομορφη πανδαισια χρωματων...Ειναι μαγικη!!!!
Ουτε στα πιο τρελα μου ονειρα τετοια μαγικη εικονα...
Μα τι λεω???Ολα αυτα τα χρωματα ειναι τα ιδια μου τα ονειρα!!!
Εδιωξαν το σκοταδι και πλημμυρισαν με φως τη ζωη μου...
Τελικα...ειναι ωραιο να κανεις ονειρα...Ειναι πολυ ωραιο!!!!

Παρασκευή 15 Μαΐου 2009

Σκιες...

Κανεις δεν ειναι εδω παρα μονο σκιες...Σκιες του παρελθοντος η μηπως και του μελλοντος????Ειναι οι σκιες που μ'ακολουθουν παντου...
Οτι κι αν κανω,οπου κι αν παω...Και τοτε ειναι που θελω να ξεφυγω...
Να φυγω μακρια...Ν'αφησω πισω τις σκιες...
Να τ'αφησω ολα...
Μα καθως φευγω..γυριζω το βλεμμα πισω...
Και οι σκιες ειναι πισω μου...Μ'ακολουθουν...
Δεν μιλουν...μα ειναι εκει...δε μιλουν..μα εγω τις ακουω
"Δεν μπορεις να μας αντιμετωπισεις!!!"
"Μπορω!!!",φωναζω με ολη μου τη δυναμη...
"Ναι μπορω!!" Θα σας κοιταξω καταματα και θα σας αντιμετωπισω!!"
"Οχι ποτε δεν θα μας κοιταξεις καταματα,ποτε!!!!,φωναζουν...
Και τοτε...ψιθυριζω με τρεμαμενη φωνη "Γιατι???"
....."Γιατι θα ειμαστε παντα πισω σου...!!!"ψιθυριζουν κι εκεινες...